ആദ്യമായി പൊന്നാനി അഴിമുഖം കാണുന്നത് ഒരു പെരുന്നാള് ദിവസമാണു... അന്നത്തെ കൂട്ടുകാര് ആലിക്കോയയും റ്റി പി ഇബ്രാഹിമുമൊക്കെ കൂട്ടിനുണ്ടായിരുന്നു...അന്നും നല്ല തിരക്കായിരുന്നു... ഇന്നത്തെക്കാള് സുന്ദരമായിരുന്നു അത്... മണല് തിട്ടനിറയെ കാറ്റാടി മരങ്ങള്...തൊട്ടാല് പൊള്ളുന്നുമെന്ന പോലീസ് ബോര്ഡ്...മരം വെട്ടി വിറകാക്കുന്നവര്ക്കെതിരെ... മധ്യത്തില് ടിപ്പു സുല്ത്താന്റെ കാലത്തെ സ്തൂപം.... ഒക്കെ കടല് വലിച്ചു കൊണ്ടു പോയി....
പിന്നെ പൊന്നാനി മഊനത്തിലെ എവി ഹംസ സാഹിബിനെയും ഒപ്പം അഷ്റഫ് കോക്കൂര് സി എം യൂസഫ് എന്നിവരെ കാണാന്.. എന് ശംസുദ്ധീന് കെ പി എ സലാം അഷ്റഫ് തിരൂര് എന്നീ ജില്ലാ എം എസ് എഫ് ഭാരവാഹികളുടെ കൂടെ... ആദ്യത്തെ പുഴകടക്കല് അന്നായിരുന്നു....
രണ്ടാമത്തെ പുഴകടക്കല് ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായിട്ടും... പെണ്ണുകാണല് പോലെ തന്നെ...
പിന്നെ തുടര്ച്ചയായി എത്ര പ്രാവശ്യം...ഓര്മ്മയില്ല...
ഈ പുഴയുടെ രണ്ട് ഭാഗത്ത് എത്ര സമയം ചെലവിട്ടതിനും കണക്കില്ല...
ഇരുപതോളം വര്ഷത്തെ യാത്ര...കടത്ത് വഞ്ചിപോയിട്ട് ജങ്കാര് വന്നു... ബാലേട്ടന് അപ്പുറത്തെ കടവിലേയ്ക്ക് മാറി പുറത്തൂര് കടവിലേയ്ക്ക്...
കടവടച്ചു നേരം ഇരുട്ടിയാല് പടിഞ്ഞാറെക്കരയില് നിന്ന് പുറത്തൂര് കടവിലേയ്ക്കെത്തിക്കുമ്പോള് വലിയതുക കരാര് പറഞ്ഞ് പേടിപ്പിച്ച് അഞ്ച് പൈസപോലും വാങ്ങിക്കാതെ ചിരിക്കുന്ന ബാലേട്ടന്... ജങ്കാര് വന്നതില്നു ശേഷം കണ്ടിട്ടില്ല....
കടവു കയറാനും ഇറങ്ങാനുമുള്ള സ്ഥലം എത്രവട്ടം മാറിയിരിക്കുന്നു....
ഇപ്പോള് ജങ്കാര് അടുപ്പിക്കാനും വണ്ടികള് വന്ന് അതില് കയറാനും പാകത്തില് റോഡും ഭിത്തിയും...
മറ്റ് മാറ്റങ്ങള് എന്താണു...?
അറിയില്ല....
അന്നൊക്കെ മനസ്സില് വരച്ചിട്ട പല രൂപങ്ങളുമാണീ ചിത്രങ്ങളില്... എല്ലാമായിട്ടില്ലെങ്കിലും... പലപ്പോഴും വണ്ടികിട്ടാതെ നടന്നിട്ടുള്ളത് മറക്കാനാവില്ല... ചിലപ്പോള് കൂട്ടായി വരേയും... മറ്റു ചിലപ്പോള് അകലെ സ്വന്തം വീടുവരെയും...
ഒരു കാലത്ത് ജിന്നുകള് പണിതതെന്ന് വിശ്വാസിക്കുന്ന കാട്ടിലെ പള്ളി ഈ യാത്രയില് ഭീതിപ്പെടുത്തുന്ന പ്രദേശമായിരുന്നു...
അന്ന് അഞ്ജാത മൃഗം ഇറങ്ങിയ കാലവും...മുന്പ്, ജിന്നുകളെ പേടിച്ച് പകല് പോലും ആളുകള് നടക്കാത്ത പൊന്നാനി കൂട്ടായി രാജപാതയിലൂടെ ചിലപ്പോഴൊക്കെ കൂട്ടായി സഖാവ് കൂട്ടായി ബഷീര്ക്കയുമുണ്ടായിരുന്നു..അദ്ദേഹത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ പ്രവര്ത്തനത്തിന്റെ സീമകള് പൊന്നാനിയില് അവസാനിക്കുന്നത് അവസാന കടത്തിന്റെ സമയമനുസരിച്ചാവാം...
അതെ.... എനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നു ഈ യാത്രകള്...
വൈകുന്നേരമായാല് വെള്ളമില്ലാതെ കടത്ത് വഞ്ചി നിന്നു പോകലും ആളുകളെ വെള്ളത്തിലിറക്കലും അല്ലെങ്കില് കടലിലേയ്ക്കിറക്കലും അക്കാലത്ത് പലരേയുമെന്നപോലെ എന്റെ പ്രിയതമയേയും ഭീതിയിലാഴ്ത്തിയിരുന്നു.. ഇപ്പോ കരഞ്ഞ് ബഹളം വെയ്ക്കുമെന്നു തോന്നും അവരുടെ അപ്പോഴത്തെ മുഖഭാവം കണ്ടാല്....
അഴിമുഖത്തു കൂടിപോകുന്ന സമയത്തെ തിരമാലകളുടെ അലയൊഴിയുടെ ഉയര്ച്ച താഴ്ച്ചകള്.... ഇടയ്ക്ക് വന്ന് ഇടിച്ചു കയറി മുഴുവനാളുകളേയും നനക്കുന്ന ചെറുതിരകള്... ഭയപ്പെടാത്തവര് വിരളമായിരിക്കും... ആരെങ്കിലും ഭയന്ന് എഴുന്നേറ്റാല് മതി മറുഭാഗമുയര്ന്ന് വഞ്ചിയപകടപ്പെടാന്.... മഴയിലും വെയിലത്തുമായിട്ടുള്ള നിരവധിയാത്രകള്....
ഓര്മ്മയില് വീണ്ടും ...
No comments:
Post a Comment